Obiekt
Pierwotnie na działce, na której obecnie znajduje się Dom Zaiezdny, funkcjonował ogród owocowy i warzywny przynależący do klasztoru franciszkanów. Ten właśnie grunt otrzymał Wincenty Sokołowski w zamian za swoje ziemie poza zabudową Chęcin. Początkowo zajął się produkcją piwa w poklasztornym browarze, jednak nie uzyskał zgody na jego sprzedaż na terenie miasta. Przebudował go następnie na budynek mieszkalny. Ten zawalił się w 1967 roku. Wincenty powziął decyzję o budowie piętrowego murowanego zajazdu wraz ze stajnią do niego przylegającą. Dzieliła je sień przejazdowa, która obecnie jest zamurowana. Dawne zawiasy od bramy są do dziś widoczne w powstałym po zabudowie pokoju, w którym obserwować można również zarys drzwi wejściowych do stajni.
Dom Zaiezdny należy do najstarszych budynków przy Placu Żeromskiego (nazwy potoczne: Dolny Rynek, Nowy Rynek). Podstawowym budulcem naszego domu jest kamień i cegła. Z tego wynika znaczna grubość ścian. Piwnice sklepione są kolebkowo (niedostępne do zwiedzania). Udostępniona dla Państwa część znajduje się na parterze od strony Dolnego Rynku.
Majątek zgromadzony przez budowniczego kamienicy został określony mianem Sokołowszczyzny. Po śmierci Wincentego doszło do podziału majątku. Dom ze stajnią odziedziczyły jego córki, które to wyraziły zgodę na ulokowanie w domu siedziby Sądu Policji Poprawczej. Jednakże wkrótce przeniesiono ją do Kielc.
W lokalach apartamentu znajdowała się od około 1900 roku apteka. Początkowo prowadzona przez Jana Kowalczewskiego, który odsprzedał ją Stanisławowi Rutkiewiczowi, aptekarzowi z Sobkowa. Lokal ten utrzymał swoją funkcję przez okupację hitlerowską i po zakończeniu wojny aż do początków lat 90. XX wieku. Jednocześnie na piętrze znajdował się ośrodek zdrowia.
Dlaczego przymiotnik w nazwie naszego obiektu ma "i" zamiast "j"?
Już wyjaśniamy 
Sytuacja ta wzięła się z dość długiej historii Domu Zaiezdnego, którego początki prawdopodobnie sięgają
1826 roku. Informuje nas o tym pozostająca do dnia dzisiejszego tablica na fasadzie budynku. Budynek stary, tablica oryginalna, więc i stare zasady ortografii, ot co 
Ciekawostą jest fakt, że zmiany w polskiej ortografii nastąpiły w 1830 roku. Wtedy to wprowadzono "j" zamiast "i" czy "y". Oczywiście w określonych przypadkach.
Różnica czterech lat między powstaniem kamienicy a nowym dokumentem traktującym o polskiej ortografii zaważyły nad pisownią Domu Zaiezdnego.